ορεκτύς

ὀρεκτύς, -ύος, ἡ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ὄρεξις».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀρέγω + επίθημα -τύς. Πρόκειται πιθ. είτε για αρχ. σχηματισμό είτε για ιωνισμό τών Αλεξανδρινών ποιητών].